Elk kind verdient een kans

In een tijd dat we steeds sneller leven en we makkelijker met elkaar en met onze omgeving omgaan vinden wij dat de verantwoordelijkheid om dingen structureel te kunnen veranderen bij onszelf begint.

Als creatief ondernemers zijn wij gewend zo te denken en zoeken we altijd naar nieuwe oplossingen en kansen, maar daarnaast zijn we ook vader en opvoeder en het ouderschap laat je nog meer dan ooit beseffen wat de gevolgen zijn als er iets in de jeugd van onze kinderen of de kinderen in hun omgeving mis gaat.

Zo kwamen wij bij Stichting het Vergeten Kind van Guusje Nederhorst, want als je actief je verantwoording wil nemen voor een echt andere toekomst dan begint dat bij de jeugd die wij als ouders en maatschappij samen groot brengen.

“Nederlandse kinderen behoren tot de gelukkigste kinderen ter wereld, zo blijkt uit onderzoek van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Maar helaas geldt dit geluk niet voor alle kinderen in ons land. Nog te vaak gaat het fout, soms zelfs heel erg fout. Als kinderen verwaarloosd en/of mishandeld worden, tekent dit hun verdere leven. De gevolgen zijn heftig en variëren van een negatief zelfbeeld, weinig zelfvertrouwen, ernstige gedragsproblemen en verslaving tot persoonlijkheidsstoornissen en crimineel gedrag. Dikwijls gaat dit van generatie op generatie. Deze intergenerationele overdracht willen we stoppen. Stichting Het Vergeten Kind strijdt daarom voor een Nederland waarin elk kind zich écht kind voelt, zich goed ontwikkelt en volwaardig meedoet in de maatschappij.”

Alle beetjes helpen klinkt zo cliché, maar in dit geval willen wij met Bureau Baantjer een heleboel beetjes helpen. Daarom doneren wij een deel van onze omzet aan Stichting Het Vergeten Kind en steunen we de stichting actief in haar doelen om elk kind de kans te geven zich te ontwikkelen en vol zelfvertrouwen een volwaardig deel van onze maatschappij te laten zijn.

Stichting Het Vergeten Kind Croff

 

 

Happiness is not something you postpone for the future; it is something you design for the present.

Jim Rohn